Ik voel me zo dankbaar voor mijn leven en waar ik nu sta”, roep ik uit, terwijl ik mijn heerlijke tapashapjes aan het oppeuzelen ben. Hij kijkt me van de andere kant van de tafel aan. “Mooi. En, ben je ook tevreden?”

“Euhm…ja?”. Het komt wat aarzelend en voorzichtig mijn mond uit merk ik. Mijn blik richt zich gelijk naar buiten toe om dit te overdenken. Daar ga ik mijn antwoord niet vinden zo weet ik. Ik breng mijn aandacht letterlijk weer naar binnen om écht te voelen welk antwoord hier de meest eerlijke respons op is. En, ik moet erkennen dat ik niet gelijk een ‘ja’ kan teruggeven… Dit shockeert me en tegelijkertijd intrigeert dit me. Zit hier verschil in?

Om nog wat tijd te winnen, kaats ik de vraag terug. “En jij? Hoe zit dat dan bij jou? Ben jij zowel dankbaar als tevreden?” “Nou”, zegt hij, “ik voel me heel erg tevreden.”

“Als ik nu dood zou gaan,” vervolgt mijn oom, “Ja, dan ga ik als een tevreden mens. Dankbaar ben ik wat minder...” Oh? Ik trek mijn wenkbrauwen omhoog en leg mijn vork en mes neer. Dat had ik niet gedacht.

Vervolgens legt mijn oom mij uit wat hier de reden van is. Ik snap hem, waar hij vandaan komt en hoe dat bij hem is ontstaan. Ik luister, maar zit ook nog bij mezelf af te tasten. Wat is dat verschil toch? Ik had tot zover altijd aangenomen dat tevredenheid en dankbaarheid synoniemen van elkaar waren.

Niet dus. Althans voor mij nu niet.

Tevredenheid begint waar de wens om ‘meer’ plaatsmaakt voor de waardering van ‘nu’.

"Ik voel ontzettend veel dankbaarheid in mijn hart,” zeg ik tegen hem. “Ik voel een warmte, ik voel me opengaan. Ik kan dankbaar zijn voor dit moment, en voor dit moment. Dat het leven mij gegeven is, de dingen die zijn gebeurd in het verleden, ja, zelfs mijn burn-out kan ik mega dankbaar voor zijn, want die heeft me ook een richting gegeven.”

Mijn oom zet zijn glas water weer terug op tafel en kijkt me aan: “Kun je ook dankbaar zijn dat hij vorig jaar de relatie beëindigde?” “Ja,”, reageer ik meteen. “Was dat pijnlijk? Ja. En toch kan ik daar dankbaarheid voor voelen. Het duwde mij een andere kant op; het stuurde mij naar een kant van het leven wat ik zo graag wilde, maar zelf kon ik die stap niet zetten blijkbaar. Ik ben mijn ex nu nog dankbaar.”

“Maar, waarom kan ik nu geen volmondig ‘ja’ zeggen tegen tevredenheid dan?” vraag ik hem. Welk gevoel zit er toch onder dat me belemmert om volledig ja te zeggen? Ik kauw net zo hard op een stukje brood als op deze vraag. Mijn oom brengt een suggestie in. “Tevredenheid heeft met het hier en nu te maken. Is er iets wat je misschien mist in dit moment?”

Hij is scherp als altijd. Al zien we elkaar meerdere keren per jaar tijdens familiedagen, één op één hoogstens 1x per jaar. Zo in de eerste maand van het nieuwe jaar wilde ik eens de tijd te nemen om echt even goed bij te praten. De chit-chat laten we dan ook snel achter ons en duiken meteen de diepte in.

"Mindfulness is vrienden worden met het hier en nu"

“Ironisch zeg. Als mindfulness trainer leer ik anderen hoe zij meer in het hier en nu kunnen zijn. Natuurlijk kan pijn een onderdeel zijn van het hier en nu. Dan is het waarom niet zo zeer van belang, maar meer hoe ga je hiermee om? Onderdeel van de training is dan ook tools aanreiken om hiermee om te gaan. Als re-integratie coach begeleid ik de mensen in de eerste 10 minuten met een oefening om eerst even te landen. In het hier en nu te aan te komen. En wat er dan gevoeld wordt, mag er allemaal zijn: leuk of niet leuk, prettig of onprettig. En, ja dat landen dat doe ik natuurlijk ook voor mezelf,” voeg ik er meteen een beetje lachend aan toe. “Als ik incheck op dít moment, dan voel ik eigenlijk wel tevredenheid... maar ik voel ook gelijk: ik wil nog zoveel doen!”

“Aha, dus je voelt een drive om te leven? Dat is toch heel erg mooi! Wellicht is dat gevoel van ‘iets-missen-nu’ wel een soort motivator en katalysator voor mensen in het leven…?” zegt mijn oom heel wijs.

En gelijk heeft hij…

Onderzoek het eens bij jezelf. Hoe zit dat bij jou?

• Voel je dankbaarheid voor dit moment in je leven?
• Ben je tevreden, hier en nu?

Als je één of beide vragen met ‘nee’ hebt beantwoord, weet dan: dat is helemaal oké. Het is menselijk.

Wat heb je nodig?

Als coach stel ik geen ‘waarom’-vragen. Die laten de mind ronddraaien in verhalen en houden je vast in ontevredenheid. Urenlang kun je analyseren waarom je je niet dankbaar voelt, maar brengt dat werkelijk verandering? Misschien levert het een inzicht op… en dan?

De echte vraag is: hoe ga je om met dat wat je voelt op dit moment, precies zoals het nu is?

Daarover meer in mijn volgende blog.

Carpe Nunc staat voor groei in bewustzijn door middel van transformatie coaching, Self Care workshops, en Bodytalk sessies. Abonneer je op mijn nieuwsbrief en blijf op de hoogte van yogalessen, (online) coaching en trainingen in Amsterdam of buitenland.