Ik pink een glitter van mijn gezicht. De muziek van afgelopen dagen gonst nog door me heen. Mijn fiets was vanochtend de dansvloer. Met bekende nummers in mijn oren stuiterde ik naar mijn werk. De lounge area is verruild voor een donkere kantoorruimte. Mijn gesprekspartner is het computerscherm. Mijn mushroom coffee is water en thee. En de lunch... geen rij om te wachten en een collega had soep gemaakt! Zo erg is het allemaal ook weer niet... Mijn gedachten gaan terug naar de laatste dans...

Ik volg mijn lichaam. Mijn armen vinden de weg omhoog, mijn polsen draaien, mijn heupen wiegen, mijn voeten veren zachtjes op de ondergrond. Flow. Er is even geen ‘ikje’, er is alleen maar beweging, energie in beweging. HEEL VEEL energie in beweging. Het tempo van de beat gaat elk nummer langzaam omhoog. Ik voel dat mijn lijf wil gaan springen. De beat bereikt een punt waarop mijn lichaam voelt: en nu… los!

One-ness

Even later observeer ik mezelf vanuit een ander perspectief. Mijn lijf springt op en neer, mijn armen wild in de lucht, mijn hoofd schudt alle kanten op en mijn haren wapperen lekker mee. De mensen om me heen joelen en gebruiken vocale klanken. De blikken kruisen elkaar. Mijn ogen zien blije gezichten: mondhoeken omhoog, de ogen stralend en sprankelend. Iedereen voelt het: we zijn één.

Ijsbad, sauna en sound healing

Dans is wat ons deze week heeft verbonden met elkaar. Ruim 300 verschillende mensen, met elk een eigen persoonlijkheid. Elke dag waren er meerdere ‘set’s’ van diverse DJ’s die meer dan 2 uur draaiden. Daarnaast waren meerdere workshops die je kon volgen: ijsbad, breathwork, yoga, sound journey, dans-verdieping, stembevrijding, etc. Plus natuurlijk nog de mogelijkheden tot massages, sauna, hot tub en healings.

Het was een feest, een groot feest voor mij. Elke dag verzorgde een team van tientallen mensen voor onwijs lekker eten. Aan tafel geen gesprekken over: hoe heet je, hoe oud ben je en wat doe je voor werk? Maar over wezenlijke dingen in het leven die ons bezig houden: hoe we willen leven, over ups-and-downs, drijfveren en triggers en mooie (reis)ervaringen. 

Nu is nu en dit is de allerlaatste ‘set’ met deze groep mensen. 5 dagen geleden waren we allemaal nog kleine katjes die uit de boom keken; nu dansen we met elkaar alsof we elkaar al jaren kennen. Eén ding is zeker: dansen verbindt.

Ecstatic dance betekent naast toxic-free-zone ook niet praten. Geluiden maken mag, graag zelfs: let the beast out! Maar geen gesprekken op de dansvloer. Eén zijn met jezelf. Ik dans dan ook graag met mijn ogen dicht. Heerlijk in de energie, met de energie. Genieten.

Ik voel de warmte van de lichamen om me heen. De deuren staan open, ventilatoren aan, maar dit stukje dansvloer is één dampend lichaam. We dansen op onze blote voeten en de matten die op dit stukje dansvloer liggen, veren lekker mee. We geven ons over aan de muziek die ons uitdaagt: zowel fysiek, mentaal als emotioneel.

Na 5 dagen meer dan 12 uren te hebben gedanst, hoe voel ik me? Mijn benen voelen onwijs sterk, geen centje pijn; mijn mind is helder en leeg ondanks het grote slaaptekort en mijn hart is open en vervuld. Dankbaar voel ik me.

Nog even... met deze groep, tijdens dit festival, nu, alles geven...

Ik laat me helemaal gaan. Ik laat los. Ja, het is echt ecstatic...

De dankbaarheid stroomt ook over uit mijn hart voor alle DJ's, co-creators en facilitators die hebben gezorgd voor dit meer dan geslaagde festival. Ik kan niet wachten op de volgende (winter) editie! C ya then!