Wie ben ik?
4 maart 2022
Ervaringen van een retraite in Trinidad: eten!
30 april 2024
Veel lieve mensen in Nederland stellen mij de vraag: hoe is het daar? Soms doe ik even snel een voicenote. Nou ja, snel… korter dan 5 minuten lukt me nog steeds niet😉 Vaak gaat het dan ook over hoe ik me op dát moment voel of iets wat me raakte in de meditatie of inspiratie talk. Er gebeurt zoveel en op zoveel niveaus... Het is een vraag die niet zo makkelijk te beantwoorden is…
Toch voel ik iets in mij die toch graag een tipje van de sluier oplicht. Want, ook toen ik aankondigde verlof te nemen, vroeg iedereen natuurlijk: Waar ga je heen? Omdat het woord ‘ashram’ niet voor iedereen bekend is, zei ik maar: ik ga 2 weken op een intense retraite.
Velen wensten mij dan ook fijne vakantie. Tja, dat zijn niet helemaal de juiste woorden, maar het was uit een goed hart natuurlijk. Lollig dat mijn ex het wel juist appte, hij wenste mij een fijne ‘vakantie’. Heeft ie er al die jaren toch nog iets van begrepen, dacht ik glimlachend.
Dus, hoe is het hier?
Ik zal op elk niveau even een kort verslagje doen. Om te beginnen met het lichaam.
Het lichaam vindt het behoorlijk warm. Het 32 graden met een gevoelstemperatuur rond de 38 met een oplopende luchtvochtigheid gedurende de dag naar 90%. Op dit moment hangen behoorlijk wat donkere wolken in de lucht die nog wel wat emmertjes gaan laten vallen. Als het hier regent, dan stort het hier met bakken uit de hemel. Ik ga er dan meestal in staan. Heerlijk! Als het na een half uur klaar is, zie je er weinig van terug op de grond. Die is zo weer kurkdroog.
Als de zon schijnt, waarschuwt mijn app dat het UV licht extreem hoog. In de zon zitten is echt geen optie. Daar is gezien het dagschema ook niet echt tijd voor. Heel bruin zal ik dan ook niet terugkomen. Maar goed, voor een zon-vakantie ben ik hier dan ook niet.
Het lichaam is moe. Heel erg moe. Het lichaam was al moe. Kwam daar nog een jetlag over heen… Iemand van 60+ kwam hier onlangs aan en zat gelijk in het ritme zonder moeheid. Ik, decennia jonger en fitter, had 5 dagen nodig om goed te landen en niet weer om 2 uur in de nacht (8u NL tijd) wakker te worden…
Die moeheid was al aanwezig in de 4 weken vóór de grote oversteek naar dit tropische eiland. Mijn lichaam was behoorlijk in shock gegaan na die 6 woordjes van ‘Ik wil stoppen met de relatie’. Sindsdien at ik de eerste 24 uur niet en slapen ging vanaf toen bergafwaarts. Ik sliep 5 uur per nacht (de meesten van jullie weten dat ik 9 uur nodig heb…) en werd elke ochtend steevast 5 uur wakker. Eerder naar bed resulteerde helaas niet altijd in het gewenste resultaat. Kortom, cortisol en adrenaline vergezelden me vrolijk op deze reis voordat ik naar de Blue Star ashram vloog. Één voordeel: ik stond om 6 uur de kleerkast te soppen zodat mijn sportkleding aan ‘die kant’ van de kast eindelijk opgeborgen kon worden...
Terug naar Trinidad! Ik merk dat niveau van mijn stress hormoon wel al iets gezakt is, dus dat is zeker een winstpunt.
“Ben jij het lichaam? Of kun je voelen dat je een lichaam hébt?.”
Het lichaam slaapt hier ook niet heul veul overigens. Ver voor zonsopgang sta ik op. Meestal ben ik rond 4 uur wakker, en anders word ik wel om half 5 door de ‘hoorn’ gewekt. Om de Goden en ons goed wakker te maken. Om 4.45u is de eerste puja (verering) voor Shiva. Een prachtige melodie. Mijn kamer grenst aan de Shiva lingam dus dat hoor ik wel!
Dan, rond 5 uur laat ik 1 of 2 hondjes uit. Vrolijk ren ik de parkeerplaats over en de trappen omhoog. Lekker even bewegen. Erna snel omkleden en dan start om half 6 start de Guru Gita (lied van de Guru), een prachtige chant dat net zo goed een meditatie is.
Deze periode is zo bijzonder omdat het de 40 Dagen Periode is. Gestart op 26 maart staat hij uit 6 weken, met elke week een inspirerend thema. Ik koos bewust voor de laatste 2 weken: the mental journey, en de laatste week: the transcendental journey. Elke ochtend volgt een meditatie plus talk gegeven door Sri Vasudeva zelf, dat ons verdieping en stof tot diepe contemplatie geeft in de bedoeling wat licht te schijnen op ons Pad....
Om half 8 kun je je lichaam trakteren op yoga of chigong. Hoewel mijn ego de halters in de gym allang had zien liggen en zijn spieren niet wil verliezen, luister ik zelf eens goed naar wat mijn lichaam écht wil: chigong. De les is zó fijn en het effect zó groots (ego vindt dat het allemaal wel erug traag gaat), dat ik na afloop gelijk een vriendin in Amsterdam app met de vraag als ik terug ben mee te mogen naar haar chigong klas.
Het ontbijt geeft de concrete energie die ook nodig is voor het grofstoffelijke lichaam. Er ligt papaya, mango, ananas, bananen (ja híer eet ik die wel!) allemaal zo vers en zonder overseas transport; het smaakt het zó veel beter. Even de afwas doen en dan lekker naar mijn kamer. Met een voldaan buikje plof ik op bed en luister ik een yoga nidra om daarbij heerlijk weg te zinken in een korte powernap...
In de volgende blog schrijf ik verder over mijn ervaringen hier in Trinidad in de Blue Star Ashram in Trinidad. Dan licht ik wat toe over het heerlijke eten hier en andere uitdagingen die opkomen in het tweede chakra gebied.
26 mei geef ik een Stiltedag in de mooie Meditatietuin in het Amstelpark in Amsterdam! Van 13.00-18.00 uur kun je je onderdompelen in mindfulness meditaties die we liggend, zittend, staand en lopend zullen beoefenen. Verder... mindfulness yoga en een eetmeditatie zijn onderdeel van de middag. Gun jezelf te onthaasten en gewoon te zijn. Je hoeft geen ervaring te hebben met mindfulness of meditatie.
Carpe Nunc staat voor groei in bewustzijn door middel van transformatie coaching, Self Care workshops, Stiltedagen en Bodytalk sessies. Abonneer je op mijn nieuwsbrief en blijf op de hoogte van yogalessen, (online) coaching en trainingen in Amsterdam of buitenland.