Ervaringen van een retraite in Trinidad: het lichaam
29 april 2024
What 2 weeks retreating can do…
2 mei 2024
Veel lieve mensen in Nederland stellen mij de vraag: hoe is het daar? Er gebeurt zoveel en op zoveel niveaus...dat is niet in een 3 minuten voicenote uit te leggen. Kortom, het is een vraag die niet zo makkelijk te beantwoorden is…
Toch voel ik iets in mij die toch graag een tipje van de sluier oplicht. Want, ook toen ik aankondigde verlof te nemen, vroeg iedereen natuurlijk: Waar ga je heen? Omdat het woord ‘ashram’ niet voor iedereen bekend is, zei ik maar: ik ga 2 weken op een intense retraite.
Het leek me leuk om vanuit verschillende invalshoeken mijn ervaringen te delen. Deel 2: hoe is het eten hier?
Het eten in deze ashram vindt mijn ego echt fantastisch. De uitdaging zit hem ook in niet té veel te eten. Nou had ik de afgelopen maand zeer weinig gegeten, dus fluistert ego: ‘Ach, je kan heus nog wel een extra bordje hebben…’. Een klein rijst buikje is daar wel het resultaat van, maar het kan me weinig schelen. Ik heb écht gewoon die voeding nodig…
Het lichaam voelt zich de laatste dagen duizelig. Elke keer als ik op sta zie ik sterretjes en dat zijn niet de blauwe lampjes die in het plafond in de nok van de tempel te vinden zijn. Ik heb ook zwabberbenen die me vertellen dat er iets niet pluis is. Het voelt alsof ik meer moet eten, maar dat is ook niet helemaal juist. Kortom, mijn energie laat even te wensen over.
Dr. Nirmala, homeopaat en acupuncturist, heb ik hier 5 jaar geleden ontmoet toen ik voor het eerst in deze ashram was. Ze woonde tijdelijk in de kamer naast me en we werden dikke maatjes. Voor haar toenmalige vriend ontwikkelde ik een complete yoga cursus van 10 lessen die ik hem gaf. Als dank namen ze me mee op avontuur over het eiland. Wat een feestje was dat! Na 35 dagen in de ashram werd ik meegenomen naar buiten! De stranden, de wegen, de stad… het was fantastisch door deze subtropische kas te reizen.
Ik ontmoette haar dus hier weer bij aankomst en dat was een warm weerzien. Nu vraag ik haar of ze een check wil doen. We zitten op een bankje in de Shiva tuin. Ze pakt mijn pols en de diagnose volgt al snel: bloedarmoede plus dat mijn darmen niet volledig hun werk doen: ze nemen niet alle voedingsstoffen uit het eten op. Nou dat is spot on! Ik kon eten wat ik wilde, maar echt gevoed voelde ik me niet…
Het deed me terugdenken aan de relatie. We gingen in februari op wintersport. Toen ik terug keerde voelde ik me totaal niet gevoed. Op geen enkel niveau. Het was voor mij al een soort wake-up call, maar mijn ego hield te veel vast aan het ‘plaatje’ en ging nog een tandje harder zijn best doen om dat wat ik diep van binnen al wist, te bedekken…
Dr. Nirmala stelt me een sessie bij haar thuis voor en zo gezegd zo gedaan. Die ochtend lig ik poedelnaakt op een massagetafel met naalden over mijn hele lichaam heen. De uitdaging zit hem in overgave. Liggen en niets doen. Niet iets wat dit ego met rajasic natuur heel gemakkelijk doet. Mijn manas (denken) is totaal niet gecentreerd en creëert de beste angst verhalen. Vanzelf dreun ik de healing mantra op. Het helpt een beetje. Dan zijn het Brother Fize en Sri Vasudeva die me echt geruststellen. Natuurlijk zijn ze niet echt aanwezig… maar ik voel hun energie in de ruimte en ze komen voorbij in mijn geestesoog. Het lichaam ontspant zich gelukkig wat meer.
Als ze me terug brengt bezoeken we nog even een kraampje langs de kant van de weg voor…. Doubles!! Alleen mensen die hier in Trini zijn geweest en dit hebben geproefd weten hoe goddelijk het is. Ah, het water loopt me al in de mond als ik op de achterbank van de taxi het papieren zakje met mijn buit erin vasthoud. Nog even mijn geduld beoefenen…
“Waarom eet je eigenlijk? Om je lichaam gezonde voeding te geven of ben je overgeleverd aan je ego en wil je nóg meer?”
Na de ochtend-chant en meditatie ben ik meteen met haar meegedaan en daarvoor het ontbijt en yoga overgeslagen. Het is nu half 10 en vanaf 4 uur ben ik al in de weer. Ik lust wel wat! Ik merk het water in mijn mond op en de onrust in mij; het liefst zou ik het roti broodje gevuld met kikkererwtensaus en smeuïge mango chutney, hier op de achterbank al verorberd hebben... 'Wees tevreden met wat je hebt', galmt de quote van Brother Fize door mijn hoofd. Gister hadden we een fijn samenzijn. Ik houd me braaf nog even in...
We leren hier niet alleen in meditatie in contact te zijn met de diepe Bron in ons, maar misschien nog wel belangrijker -als we de tempel verlaten- om die verbinding niet te verliezen. Dit laat zich goed zien als we in interactie zijn: in seva of met eten bijvoorbeeld.
Iedere ochtend is er fruit en havermout. Elke middag warm eten: rijst, lokale groenten, dahl (linzen), verse salade. Elke maaltijd is anders (groene mango curry, roti, tapioca balletjes, spinazie) en biedt smaken die ik ook niet ken, daarom is het vast ook zo lekker. En in de avond heerlijke soep met eventueel brood als je wilt. Alles vegan. Heerlijk! Direct na de meditatie loop je naar de eetzaal. Het lijkt wel of door de meditatie de smaakpapillen extra ‘aan’ staan. Alles proeft zoveel lekkerder…!
Het ego observeren terwijl het eet, is ook mega interessant. Mezelf niet verliezen in de nieuwe smaaksensaties of om voor een 3e keer een bordje op te scheppen…. We eten overigens in complete stilte en dat vind ik erg fijn. Ik herinner me het nog goed van de vipassana retraites die ik 10 jaar geleden deed dat je zó vertraagt dat je alles zo goed mogelijk bewust kan observeren. Als ik even terug denk aan toen… ja, dan is er wel degelijk iets veranderd...
Rustig loop ik de eetzaal in met mijn papieren zakje. Het lichaam voelt zich door de behandeling verfrist. Iedereen heeft zijn eigen bordje al afgewassen en heeft de zaal al verlaten. Ik open het zakje en haal de 'buit' eruit. Ik kies ervoor om echt in de ervaring van het 'nu' te blijven en van elke hap zwaar te genieten! Jummie!
In de volgende blog schrijf ik verder over mijn ervaringen hier in Trinidad in de Blue Star Ashram in Trinidad. Dan licht ik wat toe over mijn activiteiten hier, yoga, seva en het wandelen met de hondjes.
26 mei geef ik een Stiltedag in de mooie Meditatietuin in het Amstelpark in Amsterdam! Van 13.00-18.00 uur kun je je onderdompelen in mindfulness meditaties die we liggend, zittend, staand en lopend zullen beoefenen. Verder... mindfulness yoga en een eetmeditatie zijn onderdeel van de middag. Gun jezelf te onthaasten en gewoon te zijn. Je hoeft geen ervaring te hebben met mindfulness of meditatie.
Carpe Nunc staat voor groei in bewustzijn door middel van transformatie coaching, Self Care workshops, Stiltedagen en Bodytalk sessies. Abonneer je op mijn nieuwsbrief en blijf op de hoogte van yogalessen, (online) coaching en trainingen in Amsterdam of buitenland.