Hoe een kwartje na 5 jaar pas kan vallen
25 mei 2013
Detox for the mind (2)
7 augustus 2013
Richt jij je aandacht wel eens naar binnen? Onderzoek jij wel eens hoe je je voelt? Niet omdat het moet, maar uit pure nieuwsgierigheid?
En stel, als je jezelf al wel eens van de binnenkant hebt bekeken. Hoe ziet dit er dan uit? Is het daar altijd feest, lol en peace? Of ontdek je wel eens een knagend gevoel? Een gevoel van gemis, falen of verdriet? En wat doe je dan? Hoe deal jij met een lastige emotie? Als een gedachte je al dagen bezig houdt? Als een oud gevoel weer oppopt? Hoe ga je hiermee om? Sta je jezelf toe te voelen wat er is? Op elk moment?
De Strenge Jonkvrouwe
Misschien ken je van jezelf dat je neigt naar een bepaald schema te hanteren. Áls dit gebeurt, dán… doe ik dit of dat, ter bestrijding. Áls ik neig naar negatief denken, dán gooi ik er wat positiviteit tegen aan. Iemand anders dwingt zichzelf misschien op zijn meditatie kussentje te gaan zitten. Maar wat je ook doet, van wie moet het?
Misschien helpt iets anders jou beter? Heb je wel eens iets anders geprobeerd? Misschien helpt een blokje om, een heet bad, op een kussen slaan, shaken, dansen jou beter? Maak het jezelf niet te moeilijk…
Het onderzoek aangaan, om te kijken naar die emoties die je in je greep houden, is niet altijd makkelijk, althans dat vind ik niet… Mijn innerlijke pestkop komt zo af en toe om de hoek kijken. Ik ken ze in diverse vormen:
- de Strenge Jonkvrouwe: “dit moet vandaag af en wel perfect!”
- het Stampvoetende Jongetje: “ik wil méér chocolade, nóg een bolletje ijs, …”
- Tough Girl: “je moet alles maar gewoon kunnen en overal tegen kunnen”
Goede voornemens worden vaak gemaakt op basis van ons ratio, het verstand... Ineens zie ik helder waarom dit bijna nooit werkt of waarom we dit niet volhouden én wat ons beter zou helpen: vanuit wijsheid gebaseerd op onze eigen ervaring een nieuw begin omarmen. Niet touwtrekken in je hoofd, maar voelen wat je wel of niet wilt. Elk moment weer...
Eerlijkheid naar jezelf hiertoe is heel belangrijk. Maak een paar keer per dag contact met jezelf. Hoe voelt dat? Lukt dat? En kun je ook chill zijn als het niet lukt? Doorzie je het inzicht dat doordat je de strijd aangaat, de strijd in stand houdt?
Alles mag er zijn en is in wezen al perfect, net als jij
Het probleem zit vaak in het feit dat DIT (wat er nu is) niet geaccepteerd wordt. Jezelf toestemming geven dat alles er mag zijn, prettig of onprettig, kan je al een beetje ruimte geven. Ruimte om te voelen, te onderzoeken hoe jij eigenlijk wilt leven, hoe jij wilt dealen met de lastige emoties. Het klinkt wellicht cliché, maar alles is eigenlijk al goed zoals het nu is, zelfs als je dat niet voelt of niet gelooft ...