Two weeks at Blue Star ashram
12 mei 2024Ervaringen van een retraite in Trinidad: het hart (deel 2)
15 mei 2024Veel lieve mensen in Nederland stellen mij de vraag: hoe is het daar? Er gebeurt zoveel en op zoveel niveaus... Het is een vraag die niet zo makkelijk te beantwoorden is 😊
Toch voel ik iets in mij die toch graag een tipje van de sluier oplicht. Want, ook toen ik aankondigde verlof te nemen, vroeg iedereen natuurlijk: Waar ga je heen? Omdat het woord ‘ashram’ niet voor iedereen bekend is, zei ik maar: ik ga 2 weken op intense retraite.
Dus, hoe is het hier?
Wist je dat het hart chakra verbonden is met het element lucht, zoals we de zuurstof inademen met de longen? Wist je dat het hart chakra verbonden is met het zintuig tast, het gevoel? Kun je voelen dat de armen en de handen een expansie zijn van het energetische hart? En dat de vingertoppen heel gevoelig kunnen zijn voor aanraking?
Voel je met je vingertoppen of met je hoofd? Vaak is ons dat verschil niet eens duidelijk. Of we écht met de zintuigen waarnemen of dat we dit doen met ons hoofd. We hebben de aanraking al vertaald naar wat we denken te voelen, in plaats van dat we daadwerkelijk even tijd nemen stil te staan bij het gevoel van de aanraking…
Jeuk
Terwijl ik dit schrijf, knabbelen ongeveer 10 muggen aan mijn enkels en onderbenen. Ik voel de subtiele prikjes amper, maar de jeuk die erna ontstaat is redelijk irritant. Mijn onderbenen zijn onbedekt, ik heb een capri broek aan. Niet omdat ik mijn benen wil bruien, want ik zit amper in de zon, omdat dit sterk wordt afgeraden ivm te hoge UV-index, maar omdat het gewoon te warm is iets van stof aan je lijf je hebben kleven. Echter, in bikini hier rond huppelen kan niet uit respect voor de omgeving waar ik ben.
Ik zit 2 weken in een ashram in Trinidad. Wat is een ashram eigenlijk en wat doe je daar? Laten we Wikipedia eens erop naslaan, als je dit zelf nog niet had gedaan. “Een ashram is een leefgemeenschap en ontmoetingsplaats voor aanhangers van religies uit India die wordt gebruikt als religieuze levens-, studie-, en arbeidsgemeenschap. Het kreeg later ook de betekenis van levensvorm…”
Om maar gelijk te ontzenuwen… Deze Blue Star ashram is een niet aan religie gebonden non-profit organisatie en is in 1993 opgericht door Sri Vasudeva. Het internationale centrum is gevestigd in Trinidad & Tobago. En daar zit ik nu.
Wat we overdag doen? In volgorde van half 5 ’s ochtends tot half 9 ’s avonds: Chanten, mediteren, kennis opdoen, yoga, lekker eten, contempleren, schoonmaken, mediteren, nog lekkerder eten (!), schoonmaken, schrijven, contempleren, mediteren, lekker eten, chanten, mediteren, slapen.
“Dit is eigenlijk het dagschema in a nutshell.”
Het is nu middag en we hebben vrije tijd: me-time! En ik zit boven de lunchroom met voor me een prachtig uitzicht te schrijven.
Ze weten altijd nog wel een plekje te vinden dat niet bedekt is, die kleine beestjes! Zelfs als ik in de avond in de tempel zit met lange mouwen aan, prikken ze me nog aan de zijkant van mijn hand. In de nacht wordt de jeuk soms ondraaglijk erg…
Zo lief dat een landgenoot mij hier haar flesje op basis van natuurlijke olie gaf om mijn ‘wondjes’ te verzachten. Rode plekken op mijn nog erg witte enkels, die overigens ook erg opgezet zijn van de warmte…
Vroeger dwong ik mezelf die jeuk te doorstaan. Sterker nog. Ik sloeg geen mug naar de andere wereld! Ik weet nog in Nepal, toen ik daar in 2007 was, hoe heilig ik ermee omging. Iedere mug ving ik in een apart doosje en zette ze buiten de deur. Ze vlogen net zo hard weer door de kieren naar binnen, maar ik had ze geen vlieg kwaad gedaan…
Kennelijk mis ik wat zelfbeheersing hier. Ik sla ze gerust weg (ik zeg dan wel even een kort gebedje dat ik ze vrede toe wens in their next live), krab als ik jeuk heb en wel zo erg dat ik tot bloedens toe doorga. Het kan me niet schelen. De jeuk is niet te harden en ik heb even geen discipline het te weerstaan.
Dit is alleen de eerste dagen zo. Dan wordt het zachter, mede ook door het spul dat ik overal op onbedekte plekjes smeer. Maar, ook niet te vergeten door de harte-energie, mijn hart dat wordt geheeld en langzaam verzacht.
Adem is leven...
Wat me gelijk opvalt de eerste dagen is dat ik niet lekker kan doorademen. Sterker nog, toen ik landde had ik het gevoel dat iemand een koord te stevig had aangetrokken rondom mijn middel. Mijn maag zat al 4 weken op slot, mijn middenrif was behoorlijk verhard door de emoties en daardoor kon de adem niet vrij stromen. Mijn longen hadden het zwaar. Dat voelde ik.
Een paar dagen na mijn aankomst hadden we een workshop. In deze workshop liep Sri Vasudeva langs en checkte iedereen persoonlijk of we de gekregen oefening juist uitvoerde. Bij mij aangekomen drukte hij zachtjes met zijn vingers onder mijn ribben. “Breathe, more, deeper, open your side ribs!”
“I can’t”, wilde ik uitroepen, maar ik ging toch meer mijn best doen daar naar toe te ademen. Ik weet nog goed hoe vast dat gebied zat! Net zoals mijn shaitsu masseuse had gezegd een paar dagen voor aankomst hier: 'Ja, de longen, die staan voor verdriet. Adem naar je rugzijde, niet per se met je longen, maar meer onder je middenrif.' Ik kreeg het niet voor elkaar…
De dagen en de weken erna ging dit gebied steeds meer open. Het is erg bijzonder zo bewust dit te hebben mogen ervaren hoe geleidelijk aan dit is gegaan, en telkens, iedere dag een stukje meer. Niet alleen mijn ‘effort’ droeg daaraan bij, ook de 2 acupunctuur sessies, de spontane massage, de chigong, yoga en mijn eigen breathwork en natuurlijk de meditaties waarin zoveel getransformeerd werd. Het zweet liep in straaltjes langs me rug als ik op mijn kussentje zat…
Verademing...
Oh die chigong! Er was een ochtend dat we een oefening deden en voordat ik haar vrolijke lichte stem hoorde zeggen: ‘That was for the lungs’ barstte iets in mijn los. Ik hing voorovergebogen en liet mijn tranen stromen. Het leek even alsof er geen einde aan kwam. Het was een heerlijke ontlading. En, mijn mind was stil. Er kwam geen verklaring van ‘daarom huil je, zus en zo’; het was gewoon een uiting van heel veel opgekropte spanning. Erna voelde ik zovéél meer vrijheid in het middenrif. Wat een verademing! Het ademen ging steeds meer moeiteloos...
Wordt vervolgd... Klik hier voor deel 2.
26 mei geef ik een Stiltedag in de mooie Meditatietuin in het Amstelpark in Amsterdam! Van 13.00-18.00 uur kun je je onderdompelen in mindfulness meditaties die we liggend, zittend, staand en lopend zullen beoefenen. Verder... mindfulness yoga en een eetmeditatie zijn onderdeel van de middag. Gun jezelf te onthaasten en gewoon te zijn. Je hoeft geen ervaring te hebben met mindfulness of meditatie.
Carpe Nunc staat voor groei in bewustzijn door middel van transformatie coaching, Self Care workshops, Stiltedagen en Bodytalk sessies. Abonneer je op mijn nieuwsbrief en blijf op de hoogte van yogalessen, (online) coaching en trainingen in Amsterdam of buitenland.