---

In juni 2017 gaf ik twee weken yogales op het landgoed Maso Michei, precies tussen het Gardameer en de operastad Verona, in Italië. Een plek waar het nog adembenemend stil is en waar de natuur zich van haar mooiste zijde laat zien.

---

---

“Koekoek…koekoek…” Achter mij hoor ik helder het vogelgeluid. Vóór mij liggen zeven vrouwen op hun rug in savasana. Het is het ultieme ontspanningsmoment na een yogales. Zeker na 2 uur waarin nieuwe vormen van pranayama (ademtechnieken) en uitdagende asana’s (houdingen) centraal hebben gestaan. We worden omringd door de Italiaanse Dolomieten en aan het begin van de week betrapte ik mezelf erop dat ik soms lichtjes buitenadem was. ‘Draai je schouderbladen de mat in zodat je handpalmen zich als vanzelf naar boven kunnen ontvouwen’, zeg ik. ‘En, voel hoe je ligt, hier, nu’.

---

---

Alle ramen staan open en de temperatuur is aangenaam. De zon verwarmt de yogastudio die vrij in het grasveld staat. De wind zorgt voor de juiste verkoeling langs de huid. Een herinnering aan de eerste yogales deze week komt in me op en ik glimlach. Oh jee, wat had ik me druk gemaakt! Om 10 uur was het al verschrikkelijk warm geweest. Een paar ramen had ik halfopen gezet maar de verkoeling bleef buiten. Daarentegen vlogen bijen en wespen vrolijk naar binnen en bleven tot mijn afschuw. Ik was al behoorlijk zenuwachtig voor mijn eerste yogales en vliegende insecten met gif in hun lijf zijn totaal niet mijn favoriete dieren. Twaalf uur geleden was ik dan wel geland in Italië maar het voelde alsof ik nog zweefde….

---

Yoga Mudra in Italië

---

Ik trakteer mijn yogi’s het laatste half uur op yoga nidra (yoga van de slaap). Ik zie hoe ze hun lichaam nog meer ontspannen en wegzinken in de mat. Een kleine hagedis schiet over me heen. Ik voel de ieniemienie klauwtjes over mijn broek waggelen en de staart die in een slinger volgt. Ik draai mezelf in een twist en zie achter mij het weidse uitzicht tussen de bergen en het groen van de wijnranken. Ik voel dankbaarheid door me heen stromen dat ik dit mag doen. We sluiten zittend af. ‘Leg een hand op je hart, en een hand op je buik. Stel jezelf de vraag: wat heeft deze week mij gebracht? Laat het antwoord vanzelf opkomen. Neem dat mee in je hart. Buig voorover in yoga-mudra en spreid je handpalmen naar boven. Kom dan rustig omhoog en knipper je ogen open. Namasté’, zeg ik.

---

Even rust na 5 yogalessen

---

Om 13 uur gaan we met elkaar aan tafel voor de lunch. We zijn benieuwd wat Vito, de Italiaanse kok nu weer heeft gemaakt. Elk gerecht is een culinaire verrassing. Vooral ‘la dolce’ (het dessert) is zijn specialiteit. Aan het begin van de week heeft Arno, oprichter van La Contessa, het programma in grote lijnen verteld. Zo hebben we een prachtige wandeling gemaakt door de natuur, een dag het Gardameer verkend per boot en een massage ontvangen. Vandaag is de mogelijkheid tot het maken van een langere wandeling langs de beneden gelegen rivier. Ik ben er snel uit. Nu de 5 yogalessen achter de rug zijn, hoef ik even helemaal niets van mezelf.

---

Goed verzorgde yogavakantie

---

Om half 8 zit iedereen opgefrist aan het 3-gangen diner. Hostess Sabrina schenkt weer een heerlijke wijn in voor diegene die dat willen en legt uit dat de druif afkomstig is van het landgoed ‘Maso Michei’ om ons heen. Elke dag is zij aanwezig en zorgt ervoor dat niets je ontbreekt. Ze weet niet alleen veel van de wijnen maar legt ook de gerechten uit die de Italiaanse kok heeft gemaakt. Zo hebben we agretti (monniksbaard) gegeten en strozzapreti (gewurgde priester).

---

Ontroerd door mijn yogi's

---

Aan tafel worden de telefoonnummers en e-mailadressen uitgewisseld. Ik ben druk met mijn telefoon bezig als ik hoor: ‘Trix, we hebben nog iets voor jou.’ Verbaasd kijk ik op en zie een prachtige tekening die me overhandigd wordt met een flesje biologische olijfolie uit de streek. ‘Wat krijgen we nou?’ zeg ik verrast. ‘Ja, we wilden je natuurlijk bedanken voor de heerlijke yogalessen’. Verrukt spring ik op van tafel om iedereen een zoen te geven. Later op de kamer lees ik de teksten rustig door en ben diep ontroerd door zoveel lieve woorden.

---

(Dit artikel verscheen op 15 juni 2017 als blog op Yoga International)